Onlangs kwamen we tijdens het wandelen van het Pieterpad langs aardappelvelden, waarbij het aardappelloof platgespoten was met gif. Ik heb er nog altijd moeite mee dat aardappelloof doodgespoten wordt voordat de aardappel uit de grond wordt gehaald. Niemand kan me wijsmaken dat die aardappel hierdoor niet een beetje van dat gif in zich heeft. Die aardappel eten we, maar zo zijn de regels, de marge van hoeveelheden gif is binnen de toegestane hoeveelheden.

Ik begrijp het verhaal. De aaltjes die bestreden worden, het aardappelcysteaaltje, kunnen de aardappel aantasten – in de volksmond wordt dit aardappelmoeheid genoemd. Het aardappelcysteaaltje heeft de aardappelplant als waardplant en nestelt zich op en in de wortelen. Hierdoor groeit de aardappelplant minder snel, wat natuurlijk ook niet goed is voor de opbrengst. De schade wordt beperkt als het loof van de plant snel wordt gedood. Dit kan natuurlijk door het loof “plat te spuiten” met gif. 

Ik heb er in 1975-1980 al bij verschillende boeren op aangedrongen andere methodes te vinden. Ik heb toen al de boeren op hun geweten proberen aan te spreken: “eigenlijk geef je de klant, die de aardappel eet, een vergiftigd product”. Ze waren destijds niet echt onder de indruk, ze zagen alleen maar $-tekens. Gelukkig verandert er nu langzamerhand wel iets. Hieronder een foto waaruit blijkt dat boeren niet alleen doodsproeien, maar ook soms direct maaien. Dat lijkt me toch een stuk gezonder!