Het inzicht kwam toen we onze straat uitreden, op weg van Groningen naar Assen voor een speelafspraakje. Een kind uit de buurt zwaaide ons nog uit. Ineens zag ik wat hier gebeurde. We verplaatsten ons van de ene plek naar de andere, om ons leven ook tijdelijk te verplaatsen van de ene naar de andere plek. Het voelde alsof we deze kinderen de rug toekeerden, ons eigen wijkje. Feitelijk verbraken we de verbinding.

Dit was in een tijd waarin we elders wilden wonen. Het liefst zelfvoorzienend. We hadden daarin grote ambities. Met de auto naar Olst, om mee te helpen aan de bouw van een earthship. Dromen over een plek waar de wereld al wél was zoals we hem die voorstelden.

We wilden het gezonder, groener, beter, anders. Er waren twee opties: ons terugtrekken in het kringetje waar iedereen er ook zo over denkt. Of: blijven en daar iets bijdragen. Ik heb gekozen voor dat laatste. Door mijn aandacht te richten op mijn eigen buurt, en met de gedachte in het achterhoofd: wees de verandering die je in de wereld wilt zien.

Lokaal Leven

Hoe lokaal leven bijdraagt aan ons milieu en de natuur, is misschien niet direct zichtbaar. Lokaal leven raakt aan alle leefgebieden: werk, sociale contacten, cultuur, eigen ontwikkeling, kopen van spullen. De opgeknipte delen van ons leven, komen weer met elkaar in verband. Wat we uit elkaar getrokken hebben, schuift weer in elkaar.

Bij een moestuin is dat zichtbaar: verbouwen en eten, simpel. Iedereen weet zo langzamerhand wel dat lokaal verbouwde prei een lagere CO2-uitstoot teweeg brengt dan sperziebonen uit Egypte. Op andere levensgebieden werkt dat ook zo. Lokaal leven versterkt de verbinding tussen mensen. Dat zal ertoe leiden dat je meer deelt, en dus minder koopt. Door lokaal te kijken krijg je oog voor de natuur in de directe omgeving. De omgeving gaat meedoen in ons leven. We ontdekken mogelijkheden die we eerst niet zagen. Misschien hoef je niet zo vaak meer in de auto, omdat wat je nodig hebt -op een andere manier- ook op loopafstand van je huis kan.

Creëren met wat voorhanden is

Lokaal leven is geen zwaktebod. In tegendeel: Het doet een beroep op al mijn talenten, alles wat ik als mens in huis heb. Misschien ook wel letterlijk. Doen met wat er is en toch je ambities waarmaken. Daarin stuit ik op grenzen. Al was het maar dat ik op de fiets nu eenmaal minder ver kom dan met de auto. Wat betreft de kinderen: die bleken uiteraard hier ook speelkameraadjes te vinden. Zo is het met andere zaken ook. De ontdekkingstocht heeft me schatten opgeleverd die ik mijn leven niet meer kwijt raak. De grootste schat bleek te liggen in het veld achter mijn huis (zie foto). Daarover vertel ik de volgende keer graag meer.