damn food waste

Red de pukkelpompoenen!! de uitvoering

De Voetspot, Dorinda

Gisteren hebben we 180 pukkelpompoenen van boer Luring door handen gehad. Stuk voor stuk prima pompoenen! Alleen belaagd door buitje hagel! We hebben ze opgehaald en verspreid door Drenthe. Nu kun je ze op allerlei plekken kopen en daarmee goed doen: 1) je voorkomt voedselverspilling en 2) je draagt bij aan een reele prijs voor een goed biologisch product.

De dag begint vroeg! De zon schijnt, mist over de velden. Het is een prachtige dag! Ik pik collega blogger Jack Merx op. Hij heeft via social media veeeeeel grote bananendozen geregeld. Die passen mooi in ons ‘bestelbusje’ zoals je ziet. Eigenlijk hebben we geen idee of dit past. Want hoeveel wegen deze 180 pompoenen? Hoe groot zijn ze? Hebben we genoeg dozen? Geen idee. We rekenen wat af vandaag tijdens het laden. Vooral ook om te kijken of de vering van de auto t houdt.

Bij het ophaalpunt blijkt dat de pompoenen in een kuubskist liggen. Van Luring natuurlijk. Ik ben superblij dat ik niet alleen op pad gegaan ben want dat had ik niet gered om alles in te laden. Jack klimt in de kist en geeft mij de pompoenen aan. Ik doe er 8 in elke doos. Ze gaan allemaal stuk voor stuk door onze handen.

We hebben het erover. Jack en ik. Hoeveel pompoenen er geproduceerd worden bij dat bedrijf en hoe weinig we eigenlijk dan afnemen. Het  voelt als een druppel op een gloeiende plaat. Maar goed: alle beetjes helpen.

Vorig jaar schreef ik een blog over de ‘lelijke groente’. Dat was toen de Franse supermarkt Intermarché begon met het aanbieden van ‘fuits et légumes moches’. Dat was namelijk meteen een groot succes. Ik schrok van de getallen: zo’n 40% zou worden afgekeurd vanwege kleur of vorm. Daar wilden zij iets aan doen, tegen voedselverspilling.

Ik schreef onder andere :’We zijn als consumenten in het Westen er tegenwoordig zo aan gewend geraakt dat groente er ‘perfect’ uitziet. Een kromme komkommer, tweebeenwortels, tweelingtomaten en andere groenten die niet aan de standaardeisen voldoen komen niet eens in de schappen, laat staan op de borden van mensen. Dat geldt ook voor fruit. Wat een verspilling!’

Daarom wilde ik nu in actie komen. Voor boer Luring met zijn 125.000 onverkoopbare pompoenen.

We toerden door Drenthe met ons busje om de pompoenen te verspreiden. Leverden af en gingen vervolgens snel weer verder. Het vervoer is mogelijk gemaakt door Natuur- en Milieufederatie Drenthe.

RTV Drenthe heeft naast hun berichtgeving ook een verkooppunt ingericht. Dat vinden we echt supertof!

 

Hieronder vind je nog even de praktische zaken op een rij.

 

Bij wie/ waar kan je de pompoenen kopen?

20 stuks    Dick Sijbenga, Gieten

20 stuks    Ageda Venema, Assen

20 stuks    Jack Merx, Eelde

20 stuks    Xandra van Zon, Eexterveen

10 stuks    Judith Boekel, Assen

20 stuks    Margo Verhagen, de Schiphorst

20 stuks    Dorinda Hijszeler, Eelderwolde

50 stuks    RTV Drenthe, Assen

Meer weten?

 

Wat doe je eigenlijk met een varkenshoofd?

Tamara

De Keuringsdienst van Waarde wijdde er dit jaar een aflevering aan, het hipster voedsel van dit moment: pulled pork. “Uit elkaar getrokken varkensvlees”, of zoals Teun van de Keuken opperde: ouderwets draadjesvlees. Echt draadjesvlees wordt gemaakt van rundvlees dat uren heeft gesudderd op het vuur. Maar daar hebben we tegenwoordig de tijd niet meer voor, dus bestellen we buitenshuis broodjes pulled pork. Maar dit heeft, als we de Keuringsdienst van Waarde moeten geloven, weinig meer te doen met het langzaam garen van vlees. Gekookt varkensvlees, nog even verwarmd op een barbecue, dat is wat je veelal krijgt. Maar wat heeft ‘pulled pork’ met een varkenshoofd te doen? Alles!

In 2014 zat ik in de organisatie van het Damn Food Waste evenement in het Noorderplantsoen in Groningen. Hier kookten wij een gratis lunch van groentes die anders weggegooid waren door de boeren, supermarkten en groothandels. Damn Food Waste was een evenement om voedselverspilling aan het licht te brengen, in al zijn facetten. Dus ook de verspilling van goed vlees, dat of geëxporteerd, of in diervoeder eindigt of vernietigd wordt. Zo kregen wij vijf varkenshoofden van de slager, voor niks. Veel van het hoofd ging normaal gesproken in diervoeding, denk aan de gedroogde varkensoren als kauwspeeltje voor honden. Enkele consumenten kenden de delicatesse die varkenswangetjes heette, heerlijk stoofvlees. Maar de rest van dat hoofd, wat doe je daar mee? Nou, daar kan je dus pulled pork van maken!

Het was best wel confronterend, die varkenshoofden die mij aanstaarden. Ik ging samen met mijn stiefvader die chef-kok was, en een andere chef aan de slag om dit vlees te bereiden voor het festival. Het was toch wel even slikken, je kon er nu echt niet meer omheen dat je een dood dier ging eten. We schroeiden de haren eraf, maakten een heerlijke marinade waar we de hoofden mee inwreven en zetten ze de hele nacht in de oven om te garen. De volgende dag plukte je het vlees zo van het bot, en het was héérlijk! Mensen keken wel verschrikt op toen ze zagen dat we een varkenshoofd aan het plukken waren en niet iedereen wilde proeven. Maar degene die het wel aandurfden zeiden dat ze nog nooit zoiets heerlijk gegeten hadden.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde om zelf thuis een varkenshoofd te bereiden. Ten eerste moet je oven groot genoeg zijn, verkijk je niet op de grootte van zo’n varkenshoofd. Mocht je oven groot genoeg blijken, dan is het de uitdaging om aan het hoofd te komen. Hiervoor zou je echt naar kleine slagers moeten en vragen of ze dit voor je kunnen achterhouden. Als deze twee dingen gelukt zijn dan rest je nog maar één ding: geduld, veel geduld. De hoofden moeten langzaam gegaard worden, op een lage temperatuur, uren in de oven. Tot je het vlees zo van het bot kan plukken. Ik kan je nu al beloven, het is het wachten waard.

Zo, de kop is eraf van het van kop-tot-staart eten, letterlijk.