Aan wie kan ik beter vragen wat lokaal eten inhoudt, dan aan mijn ouders. Zij zijn geboren en getogen in de omgeving, en weten nog goed wat vroeger de pot schafte. In die tijd kwamen de sperziebonen nog niet uit Kenia en lagen de granaatappelen nog niet alom in de supermarkt. Boekweitgort”, roept mijn moeder gelijk. Dat was een van haar favorieten. “En Poffert.” Beide gemaakt van boekweit dat gewoon in de regio groeide. Boekweit groeit namelijk goed op veengrond, en dat was er genoeg in Drenthe.

Vrogger: Boekweit maaien
Mijn vader laat me het boekje ‘Hoe was’t vrogger’, van Jennegien Elzing-Ensing zien. Speciaal voor haar kinderen en kleinkinderen beschreef Jennegien, geboren in 1918, hoe haar leven er vroeger in Drenthe eruit zag. Tot haar werkzaamheden behoorde ook het ‘maaien’ van boekweit, een werkje dat ze als 18-jarige uitvoerde. “As ’t harfst wördt, möt ok de boekweit dr of. Die möt veurzichtig maait wörden, want anders giet d’r veul zoad verleuren.” Boekweit op je bord was vroeger blijkbaar heel normaal.

Boekweit groeide namelijk op veengrond, en dat was er genoeg in Drenthe.

Superfood
In de tijd van quinoa, chia en hennep vergeten we bijna dat we in Nederland ook superfoods kennen. Boekweit kan je daar best toe berekenen. Vooral als het gaat om het eiwitgehalte. Het eiwitrendement van boekweit is veel hoger dan dat van granen. En het is nog glutenvrij ook.

Hollands of Chinees?
Maar helemaal origineel Hollands is boekweit niet. De oorsprong ligt in China. Op hoogveen en zandgronden in Nederland kon het vorige eeuw echter welig groeien. Totdat de grondverbetering en bemesting van de bodem steeg. De boekweit, die zich beter voelt op schrale arme grond, verdween langzamerhand uit het beeld. En daarmee uit ons voedingspatroon.

Op kleine schaal
Boekweit is nu verdwenen uit het Drentse veld. Eigenlijk uit heel Nederland. Op kleine schaal in moestuinen en bio-akkerbouwbedrijven kom je het echter nog wel tegen. De boekweitvelden zijn te herkennen aan de zachte kleur roze. Wat we in de winkels vinden komt over het algemeen uit Polen of Frankrijk. Niet zo lokaal meer dus. Reden om het niet meer te eten? Daar is mijn moeder het niet mee eens. Ze zou nog graag eens Poffert willen proeven. Zou het nog net zo lekker smaken als vroeger?

Recept Poffert

125 gr bloem
125 gr boekweitmeel
1 theelepel zout
2.5 dl melk
15 gr gist
75 gr mager rookspek in dobbelsteentjes

Zeef de bloem boven een kom en voeg het boekweitmeel en het zout toe. Verwarm de melk lauwwarm en los de gist er in op. Maak een kuiltje in de bloem en giet er scheutje voor scheutje de gistoplossing in, ondertussen goed roerend met een houten lepel tot een glad beslag. Laat het beslag afgedekt met een vochtige doek 1 uur op een warm plekje rijzen. Bak ondertussen de dobbelsteentjes spek langzaam uit en laat het afkoelen.

Schep dan het beslag voorzichtig op de spekjes in de pan en laat de poffert op laag vuur in 45 minuten aan één kant mooi bruin worden. Keer de poffert om en bak de andere kant snel bruin.

Uit: Drentse Pot