Twee vrije dagen staren ons aan en het is mooi weer. Mijn dochter en ik kijken elkaar aan: zullen we even weg? Ja. Maar waar naar toe? De uitkomst is kamperen in mijn eigen stad. Waarom? Dat antwoord wist ik pas achteraf.

We wonen mooi. Maar onze tuin is te klein om een tent op te zetten. Het veld om ons huis is wel weer groot genoeg. Maar het afwijkende van deze actie houdt ons tegen. Misschien springt er een loslopende hond tegen de tent, of piest een kat tegen het doek. Misschien zegt een buurtgenoot: ‘wat doen jullie hier, daar is dit veld niet voor’.

wat hebben we niet

Geen tijd. We kunnen pas na 5 uur vertrekken. En willen toch rond 8 uur aankomen.

Geen auto. Hoe ver kunnen we komen zonder auto. We hebben keuze uit openbaar vervoer of fiets.

Geen ervaring. We denken aan kamperen en we denken aan bossen. In Groningen denk je dan toch al gauw aan Drenthe. Maar: die spullen. Dat zie ik ons niet doen in de bus. En met de fiets, dat hebben we nog nooit gedaan, zover.

Geen kamer. Omdat kamperen één stap te ver lijkt, zoek ik een alternatief: logeren in het Natuurvriendenhuis in Noordlaren. In de bossen, een uur reizen met de bus en geen gezeul met spullen. Ik bel: ze zijn volgeboekt.

wat hebben we wel

Noordlaren heeft ook een camping. Maar die spullen…

Laten we eens kijken naar wat we wél hebben: Een fietskar, E. heeft een goede fiets, net vandaag gekregen. Jarenlange ervaring met vervoer van kinderen en boodschappen in de fietskar. En we hebben een sterke motivatie: kamperen lijkt ons nog steeds de leukste optie. We hebben reistijd: ongeveer een uur op de fiets. 10 kilometer moet prima lukken. Ineens zie ik het voor me: de Stadscamping. Ligt in het stadspark, prachtig tussen de bomen. De beslissing is snel gemaakt. Ik bel: reserveren hoeft niet. Kom gewoon. Ok, dat doen we.

heen

We pakken de spullen in. Het fietskarretje moet het doen. Het lukt makkelijk, zelfs zonder proppen. Als alles klaar is, stappen we op de fiets. Net alsof we de stad ingaan. Dat doen feitelijk ook. We zijn vrij van bustijden, overstappen, zeulen met spullen. Alles is in eigen hand, en door ons tweeën goed te doen.

17:00 vertrek

20:00 tent staat, matje ligt.

Dat is 3 uren, inclusief het wegbrengen van mijn andere dochter naar haar vriendin voor een logeerweekend. En in alle rust, als een fietstochtje dat we wel vaker doen.

hallo stadsgenoot

Het lijkt een gewoon kampeeruitje. De eerste nacht slaap ik slecht: iets te koud, wennen aan geluiden. Mijn dochter slaapt goed, dat heb ik de hele nacht kunnen zien. Gewoon kamperen, dus. Maar dan begint het: de eerste ochtend drinken we koffie bij vriend S. Hij woont in de buurt. 10 minuten fietsen. Hij hoort ons aan en geeft zijn donzen slaapzak mee. En leeslampjes. En leesvoer voor dochterlief. Die avond lezen we veel en slapen we goed.

De volgende ochtend ontmoeten we onze kampeerburen: ook een moeder en dochter. Ze heeft dezelfde ontdekking gedaan: kamperen in eigen stad. Ze denkt eraan om deze zomer een aantal weken op de camping te staan. Haar dochter zou zelfs vanaf hier naar school kunnen. Terwijl ik naar haar luister zie ik de wereld twee keer zo groot worden. Dat is toch ook de bedoeling van vakantie: dat je wereld wat groter wordt. In gedachten verplaats ik de camping naar een plek op een dagreis afstand. En ik denk: dit is vakantie, hier werkt het ook al.

en terug

We gaan weer. Eerst de geleende spullen terugbrengen. De dochter van S. is thuis. Ze ruimt haar spullen op en legt een stapel boeken voor ons neer. Of er iets voor ons bij zit. Een paar tienerboeken vis ik eruit voor mijn dochters. De andere boeken kunnen mee naar Beijum, in een van de straatbiebjes daar. Nog even een ijsje eten bij de Italiaan aan het meer. Het weer doet precies wat je verwacht bij de combinatie Italiaan – ijs – meer: stralende zon. Meer vakantie dan dit wordt het niet.

Zelfs pech onderweg is anders: op een nauw plekje waar ik uitwijk om ruimte te geven aan een andere fietser, raakt een wiel de stoeprand. De kar kiept om. Een achteropkomende fietser stopt en trekt met één hand de kar weer overeind. We kunnen weer verder. Ik herinner me andere keren: langs de snelweg wachten op de wegenwacht. Reparatie in een lokale garage, misschien zelfs overnachten voor je verder kunt….

thuis

Ik rijd de Korrewegbrug over. Vanaf daar ben ik in mijn stee en kan ik bekenden verwachten. Dat gebeurt meteen: M. fietst me achterop. Zij heeft ook zo’n straatbiebje bij haar stoep gemaakt, mussenbieb noemt ze het. Ik vertel haar van de boeken in mijn fietstas en dat die vanaf nu rouleren in Beijum. Even verderop zet ik de boeken in het geef/neemkastje. Er staat een doosje met fietsroutes in Drenthe. Die neem ik mee.

Vreemde gewaarwording als ik de fiets met kar mijn tuin in schuif. Het verschilt in bijna niets met thuiskomen na het boodschappen boodschappen doen. Het uitladen van de spullen en op zijn plek zetten, geen verschil. Ik kijk nog eens goed: ja, matjes en een tent, in plaats van brood en melk. Maar verder… Geen extra gedoe. En dat is toch ook een beetje de bedoeling van vakantie. In de speeltuin roepen kinderen ons al: mogen we op de trampoline? Ja. We zijn er weer.

in eigen stad op vakantie, want…

– We doen het met wat er al is. En zelfs als we iets missen, blijkt het niet ver te zijn. Een vriend in de buurt, of even terug fietsen naar huis.

– De mensen die ik heb ontmoet, zijn begaan met mijn stad. We versterken elkaars leven! Onze stad wordt er beter van. Mijn leven wordt er rijker van. En je hebt best kans dat je elkaar nog eens tegenkomt.

– Alles is goed te doen. Ook het reizen is relaxed. Mijn dochter heeft een succeservaring. Ik ben uitgerust. Wij kunnen dit. Of zoals mijn yoga-instructeur laatst zei: aan de goede kant van de grens blijven.

– De stadscamping is ‘het veld achter mijn huis’ waar je wél kunt kamperen.

en verder

Nu dit kan, is de volgende stap: een cirkel met een straal van 20 kilometer rondom mijn huis. Daarbinnen Kampeerplekken zoeken, en gaan! Ik maak het doosje uit de minibieb open. Er zit een kaartje bij van een fietsroute vanaf het Paterswoldse meer. Mooi begin voor de volgende keer.

hemelvaart 2017

is er ook een minibieb in jou buurt?

stadscamping