Een maand geleden zat mijn uitdaging om honderd dagen geen restafval te produceren erop. Van 9 februari tot 19 mei heb ik thuis 250 gram restafval overgehouden, voornamelijk bestaande uit kapotte panty’s, lege flessen lenzenvloeistof, inktloze pennen, fruitstickers en een poedersuikerverpakking. In mijn vorige blogs is te lezen hoe ik zo min mogelijk afval gemaakt heb. Tevreden met dit resultaat dacht ik fluitend door te kunnen gaan na deze honderd dagen. Misschien iets soepeler dan eerst en wel af en toe iets in verpakking kopen. Oeps, dat was een iets te optimistische gedagcte…

Nee, ik ben niet opeens weer een grootverbruiker van plastic, en mijn huisgenoot en ik zetten nog veel minder vaak dan een halfjaar geleden het vuilnis aan de straat, maar die 250 gram is na de honderddaagse snel een kilo geworden. Hoe houd je duurzame gewoontes vol na het einde van je uitdaging?

Ik heb heel wat challenges voorbij zien komen. Dertig dagen geen vlees, Plastic Free July, The Footprint Challenge, een maand zonder voedselverspilling en vele meer. Genoeg uitdagingen om nieuwe gewoontes aan te leren en motivatie te krijgen om je steentje bij te dragen aan een groenere wereld. Dat is ook waar de Voetspot om draait! Hartstikke goed allemaal, ik ga ze graag aan. Maar wat ik zelf gemerkt heb is dat het erg moeilijk kan zijn om na een bepaalde tijd je (nieuwe) gewoontes vast te houden.

Na de laatste afvalweegdag van de 100-100-100, de honderd dagen zonder restafval, besloot ik mezelf een bezoekje aan de supermarkt te gunnen zonder na te denken over verpakkingen. Dan ga ik vanaf volgende week weer plasticvrij leven. Een week later begon echter de drukte van het einde van het studiejaar. De hele dag in de bibliotheek zitten studeren werd voor mij het excuus om daarna snel even boodschappen te doen en te kopen waar ik zin in had, in plaats van drie natuurwinkels af te gaan voor verpakkingsvrije producten, alleen groente in te slaan op de marktdagen en zelf in de keuken sojamelk te maken en koekjes te bakken. Plastic kopen bespaart nu eenmaal een hoop tijd en moeite, en dat is behoorlijk verleidelijk in drukke tijden. Opeens snapte ik weer goed waarom we niet allemaal zo groen en duurzaam leven als we zouden willen: Milieubewust, dat is toch ook duur/moeilijk/beperkend/saai/vies/gek? Het is verbazingwekkend hoe snel ik weer in dit gedachtepatroon verviel, terwijl ik net honderd dagen had gehad waarin ik juist minder geld uitgaf, heerlijk at, nieuwe plekken in de stad ontdekte en ontzettend veel leerde over het zelf maken van verzorgingsproducten en schoonmaakmiddelen. Mijn tentamens zijn inmiddels voorbij en de zomervakantie is begonnen. Tijd voor verandering!

Elke uitdaging begint met motivatie. In mijn geval was dat het enthousiasme van een vriendin en een paar aangrijpende artikelen over de hoeveelheid plastic en afval in de wereld en de negatieve gevolgen daarvan voor het milieu. Deze week kwam ik weer een paar van zulke artikelen tegen op mijn Facebook-tijdlijn en heel snel was mijn motivatie weer terug. Maar om jezelf nou te blijven confronteren met verdrietige verhalen en schokkende beelden om je uitdaging maar vol te houden? Daar word je naar een tijdje gek van, lijkt me, en het verliest op den duur zijn effectiviteit. Daarom probeer ik nu vooral terug te denken aan de positieve momenten tijdens mijn honderd dagen zonder restafval. Een groene leefstijl is makkelijker vol te houden als je het omarmt, als je weet dat het je uiteindelijk méér voldoening geeft dan het misschien wel makkelijkere alternatief. Het is een lang proces, veel langer dan honderd dagen, maar als je af en toe terugblikt en ziet wat je hebt bereikt geeft dat vertrouwen om door te gaan. Afgelopen maanden heb ik veel geleerd en die kennis wil ik nu laten groeien en doorgeven. Ik wil opnieuw de uitdaging uitgaan om met zo min mogelijk restafval te leven. Beginnend met de kleine stapjes die ik ook andere mensen aanraad als ze geïnteresseerd zijn in duurzaamheid:

Zorgen dat ik altijd een paar voorwerpen in mijn tas heb; mijn bamboebestek, licht maar herbruikbaar, mijn keepcup en een waterfles, stoffen zakdoeken, een extra stoffen tas. Koken met anderen en laten zien (en proeven!) hoe lekker en makkelijk het is om te koken met verse producten in plaats van met pakjes en zakjes. Een keertje extra naar de markt om fruit en groente in te slaan.

Wie weet resulteert een paar weken afvalvrij wéér in een periode waarin de gemakzucht de overhand neemt, maar in ieder geval weet ik nu hoe ik weer terug kan krabbelen. Het heet niets voor niets een uitdaging. Het hoeft niet altijd makkelijk en leuk te zijn. Maar in mijn ervaring is dat het vaak wél. Dus ik ga door!

Jij ook? Hoe ga jij om als het duurzaam leven allemaal een beetje tegenzit? Heb je tips of heb je tips nodig? Laat het me weten!