– Van Gabriëlle van Dinteren (raadslid GroenLinks Aa en Hunze)

Toen ik net 18 was, ging ik op kamers – ik had voor mijn verjaardag allemaal vegetarische kookboekjes gekregen. In de jeugdbond voor natuurstudie en natuurbescherming had ik wel kennis gemaakt met vegetarisch eten, maar vanaf nu zou ik het zélf óók gaan doen: geen beesten meer eten, niet bijdragen aan het wereldvoedselprobleem!

Dat viel niet altijd mee, gebakken kaasplak is op een gegeven moment saai en de creativiteit om hartige taarten te maken was nog niet zo groot – ik had nog nooit gekookt… Het was een heel gezoek in de jaren tachtig in obscure reform- en biologische winkeltjes naar sojabrokken en tahoe – andere vleesvervangers waren er nog niet. Op de universiteit waren er natuurlijk meer vegetariërs, maar wij vormden toch wel de rare snijbonen van ons jaar!

Een jaar of tien later kregen we ons eerste kind – een goede gezondheid was natuurlijk belangrijk en eerlijk gezegd was ik te lui om elke week bij te houden of we voldoende essentiële aminozuren voor de ontwikkeling zouden eten zonder vlees. We hebben toen een vleespakket van Drents Landschap besteld, zodat we eens per week vlees konden eten van dieren die bijgedragen hadden aan natuurbeheer en een relatief gelukkig leven hadden gehad – nog steeds eten we vlees van zulke koeien.

Gelukkig is mijn partner heel wat creatiever in de keuken dan ik: we eten dus 6 dagen per week vegetarisch en heerlijk – hartige taarten te kust en te keur (prei, broccoli, tomaat/kaas, pompoen), maar ook chili zonder vlees, bonengoulash, bonengehakt, bonensalade en… Pistousoep! In onze studententijd waren we als jeugdbonders vaak te gast als er excursies geleid moesten worden ofzo – zo kwam mijn partner op een gegeven moment thuis met het recept van Pistousoep van een moeder – een recept voor de koude dagen, waar je je vingers bij aflikt. Nog steeds is het de favoriet van onze dochter – het recept is onderaan toegevoegd.

Toen we verhuisden van Drenthe naar Zeeland, was dat voor onze kinderen een cultuurschok. Drenthe bleef toch wel ’thuis’, dus een onderwerp voor een spreekbeurt van onze oudste zoon was gauw gevonden. En wat was er leuker dan de Bruune Boon’n van Bartje erbij?! Ondanks de aanvankelijke weerzin bij zijn klasgenootjes bij bruine bonen met stroop, zaten ze al snel te smullen! Dat zó simpel zó lekker kon zijn, verbaasde zelfs zijn onderwijzer . Onze twee zoons wonen inmiddels op zichzelf en het is grappig om te zien dat ze eigenlijk dezelfde keuzes maken: vaak vegetarisch met of zonder bonen, soms vlees, maar dan wel biologisch.

Inmiddels is de zomer aangebroken en is het dus niet zozeer tijd voor gedroogde bruine (Bartje) of witte (Pistou) bonen, maar voor verse bonen uit de groentetuin. Als er iets makkelijk in je moestuin (of achtertuintje / balkon) te doen is, zijn het bonen! De stamslabonen staan alweer te groeien en de snijbonen ook – van de peultjes hebben we de eerste portie alweer op, jummie!!

Kortom: bonen eten is gezond en ‘goed voor het milieu’, maar het is vooral heerlijk genieten!!

Pistousoep

(voor 4 personen; van mw te Velde, 1981)

bron foto: www.france-voyage.com

Ingrediënten:

voor de soep:
1 pot witte bonen
1,5 l bouillon van kruidenblokjes
1 pond geschilde aardappelen in blokjes
1 pond (of 1 blik) gepelde tomaten
2 gesneden uien
1 gesneden prei
vermicelli of macaroni
blokjes jonge kaas

voor de pistou:
5 tenen knoflook
1 eetlepel gedroogde basilicum of 4 eetlepels verse
2 eetlepels olijfolie
4 eetlepels tomatenpuree

Bereiding:
Bouillon met aardappelen, tomaten, prei, ui en macaroni 30 minuten laten sudderen.
Intussen Pistou maken: knoflookpulp en basilicum in een kom, roer de olijfolie er druppel voor druppel door. Flink kloppen en roeren, dan tomatenpuree erbij en weer kloppen.
Doe de pistou geleidelijk door de soep.
Op het laatst de kaasblokjes erdoor.

Eet smakelijk!