Het is ruim 25 graden en daarmee een zonnige zondag. Mijn zomerplan is om vaker de auto laten staan en op de fiets de omgeving van Hoogezand gaan ontdekken (hier wonen we nu tijdelijk). Vorige week heb ik een kinderstoel voor achter op de fiets geruild op de ruilhoek onder het mom van mezelf dwingen vaker op de fiets te stappen en het leek me een goed idee om nu een stuk met zoonlief te fietsen. Jamie riep in ieder geval enthousiast “fiess” en liet zich zonder tegenstribbeling in het fietsstoeltje vastzetten. Mijn insteek was om een ijsje te halen vlakbij het winkelcentrum maar toen ik deze vol ongeloof dicht aantrof, moest ik creatief zijn. Ik had zoonlief wel een ijsje beloofd..

Ik bedacht dat er vlakbij het park in Hoogezand een kinderboerderij zat en ik wilde erop gokken dat ze daar ijsjes verkochten. Ik nam de fietsroute daarnaartoe en ondertussen viel mij op hoeveel mensen met allerlei stranduitrusting een bewuste kant op fietsten. Ik trok de stoute schoenen aan en begon een stel dames te achtervolgen in de hoop naar een zwemgelegenheid te worden meegevoerd. Mijn ogen vielen ineens op het bord Kropswolde en de dames bleven maar doorfietsen. Ik twijfelde even of dit wel een goed idee was, maar de horde aan gelukkige mensen die we voorbij en tegemoet fietsten gaf me toch het vertrouwen dat het goed zou komen. En toen zag ik op een bord strand Meerwijck staan. Daar moesten we zijn! Ondertussen kwam ik uit op een camping (camping Meerwijck) waar we gezellig maar waarschijnlijk illegaal gebruik hebben gemaakt van de speeltuin. Er was een lente fair en de animatieteam was druk met de kinderen. Ik voelde me toch enigszins schuldig dat ik zomaar hun speeltuin crashde en besloot om ze tegemoet te komen door daar ijsjes en wat drinken aan te schaffen. Een grote straf was het niet in de hitte. 😉

Even later fietsten we verder (inmiddels zonder de dames) en gek genoeg kwam ik vrijwel direct bij het strand uit. Ik wil wel zeggen dat mijn richtingsgevoel ontzettend verbeterd is maar het lijkt me beter om eerlijk toe te geven dat er niet heel veel andere wegen waren dan de weg die ik nam. 😉 De uitkomst was dus vrij zeker. Een prachtige zandstrand, aangename watertemperatuur en verrassend genoeg rustige populatie troffen we aan. Ik waande mij echt even in het verre Frankrijk. Maar wie heeft een verre land nodig als we dichtbij huis een ware oase hebben?! Het was erg jammer dat ik niet wist dat we vandaag naar het strand gingen, want behalve mijn portemonnee, wat drinken en mijn sleutels had ik letterlijk niks bij me. Ook geen extra luier voor het geval dat mijn kind zou besluiten om in het water te gaan zitten. 😉 We konden dus niet heel lang blijven en zijn op tijd weer naar huis vertrokken maar we komen hier zeker terug! Op de terugweg genoten we van de rust, de natuur en de wind door onze haren. Jamie genoot iets te veel en viel zelfs in slaap, waarschijnlijk uitgeput van onze avontuur. Voor herhaling vatbaar!