Je kunt het nog zo mooi voor elkaar hebben, lokaal leven. Alles op fietsafstand. Doen met wat er is. Je weekendje weg doe je om de hoek, je tuinaanleg doe je met wat de volkstuinvereniging laat liggen, je contacten onderweg naar de winkel. Allemaal mooi, mooi. Maar dan blijkt dat je niet op een eiland leeft…

kamp

Scoutingkamp. In het lauwersmeergebied. En dochter wil graag dat ik haar  ophaal. Hoe ga ik dat doen? Bus of auto.

Bus valt snel af: de haltes in de buurt van Marnewaard zijn tijdelijk opgeheven, de weg wordt aangepakt. Ok. Met de auto. Maar welke auto. Ik deel met R. in het gebruik van zijn auto. Co-ouderschap over de auto, noemen we dat. Maar hij heeft hem nodig. Lenen van een ander…. dat kan. Maar als er schade is, wat dan?

autodelen, mee in de tijdgeest

Vorig jaar leende ik een auto via een autodeelsite. Vriendelijke autodeler, een auto die precies paste bij wat ik zocht: namelijk niet te netjes. Voor een verjaardagsfeest naar het Blotevoetenpad. De auto was van een gezin met kleine kinderen. Al voorgerotzooid, zeg maar. Precies goed. Trouwens nog best lastig wat ik moest invullen bij de evaluatie; hoe schoon is de auto? Beetje rommelig, en dat vond ik nou juist precies top. Daar zijn geen aankruisvakjes voor.

wat je ervoor over moet hebben

De administratieve rompslomp weerhoudt me. Het is nogal een gedoe. Internet op, optie aangeven, beschikbare auto’s bekijken en afwegen. Verzoek uitzetten, wachten of de eigenaar reageert. Bellen of appen: afspraak maken over ophalen sleutel. Internetbankieren: huur definitief maken en voorschot overmaken. Formulieren uitprinten!!! voor verzekering, verhuur. Na de rit: formulieren invullen, km-stand, tijd. Thuis: Internet op: aangeven wanneer je de auto terug hebt gebracht en de kilometers doorgeven. En dus de evaluatie invullen. En aangeven dat je het overige geld terug wilt hebben. In de gaten houden of dat ook gebeurt.

de praktijk

Maar goed… het is een sympahtiek initiatief, autodelen. Dus ik begin mijn zoektocht daar. De auto van vorige keer staat er weer op. Deze eigenaar probeer ik als eerste.

Krijg snel respons: even overleggen, bericht je zo terug.

Half uurtje later: sorry, kan niet.

Volgende auto: in mijn eigen wijk. vriendelijke man belt me op. Nee, net op die dag kan het niet. Wellicht een volgende keer.

Nog een auto, een vrouw, ongeveer 3 km afstand. Ze reageert snel. Een zakelijk berichtje via de autodeelsite: A. heeft uw verzoek afgewezen. Dat kan kennelijk ook nog,  … een afwijzing.

Een dagdeel lang in afwachting: gaat het lukken of niet. Dat is toch te veel voor zoiets simpels als vervoer regelen….

Dit werkt niet.

wie wordt hier beter van

Ik vraag me af wie hiermee werkelijk gediend is… We doen zelf de boeking, administratie, printwerk, planning en afstemming. En daarvoor betaal ik bovendien administratiekosten aan de organisatie!!! Terwijl wij als huurder en eigenaar hen het werk uit handen halen. Lokaal is de organisatie zeker niet. De helpdesk zit in Amsterdam, en de bedenkers en eigenaren misschien wel in Sillicon Valey. Dus dat geld verdwijnt deels naar een economie overzee. Kleine kans dat het in de buurt wordt uitgegeven.

Ook is blijft er altijd een onzeker factor: wat als de eigenaar nou op het laatste moment toch niet kan. En hoe goed is die auto eigenlijk onderhouden?

Hele ochtend opties uitzoeken, en nog geen auto.

old school autodelen

Dan bedenk ik: toch maar even informeren bij een verhuurbedrijf. De goedkoopste 19,- per dag. Hm… net zo duur als die deelauto. Veel minder rompslomp. Ik bel. Ja hoor, er is dinsdag een auto. Reserveren? Hoeft niet. -Ik doe het liever wel.- Binnen vijf minuten geregeld. De zekerheid dat er een auto staat, en dat de verhuurder er is om de sleutel te geven. En dat de auto in orde is.

Gerust ga ik het weekend in.

Op de verhuurdag fiets ik naar het industrieterrein waar het bedrijf staat. Een handtekening, zij printen, zij controleren, zij storten de borg terug. Ineens zie ik het: dit is ook autodelen. Hier staat altijd een auto klaar, onderhouden, afgetankt, APKgekeurd, alles. En je betaalt alleen als je hem nodig hebt. De andere tijd betaalt een ander, iemand die de auto dán nodig heeft. Het lijkt wel autodelen. Dit ís autodelen.

de luxe van een auto

Ik haal mijn dochter van het kamp. Het stortregent onderweg. Extra fijn om dan in een auto te zitten. Op het grote, bijna lege terrein zie ik haar helpen inladen bij de vrachtwagen van hun club. Ze herkent me pas als ik heel dichtbij ben, niet aan de auto natuurlijk, maar omdat ik achter het stuur naar haar zwaai. Slaapspullen achterin, kind voorin. Binnen een kwartier valt ze onderweg in slaap. Het is echt fijn om haar dit comfort te geven. Ook voor mij.

Kind thuis, spullen thuis. De auto hoeft pas morgen terug. Nu eerst de spullen opruimen, kinderen in bad, eten, drinken, pyjama aan.

De volgende dag breng ik de auto terug. Hoef niet af te stemmen of ze er zijn. Ze zijn er immers altijd tijdens openingstijden. Huur en benzine samen toch nog vier tientjes. Het is me het waard. Deze auto kost me morgen geen geld meer. En toch zal hij de volgende keer weer voor me klaar staan.

Ik ben eruit: als ik weer een auto nodig heb, meteen naar het autoverhuurbedrijf, onze lokale autodeler.

juni 2017