Lilla

Minimaliseren in de kledingkast

Lilla

Eigenlijk koop ik al jaren geen kleding meer: ik krijg ze tweedehands, ruil ze of haal ze bij de kringloopwinkel vandaan. Ik vertel dat ook graag aan anderen om ze te prikkelen dat tweedehands kleding heel leuk eruit kan zien. Nadeel van tweedehandskleding (vind ik) is dat er zo veel te verkrijgen is, dat ik veel kleding heb! Ik ben een echte minimalist en dan is een volgepropte kledingkast een doorn in mijn oog. Ik ruil of geef regelmatig wat weg maar ik heb nog steeds veel. Dus ik ging opzoek naar redenen om mijn kledingvoorraad kritisch door te lopen en grondig te minimaliseren.

Ik weet dat niet alle materialen waar kleding van gemaakt is, even natuurlijk, diervriendelijk en dus duurzaam zijn. Het was eens tijd om mij goed te verdiepen welke materialen ik nog wil dragen en welke niet. Nadat ik hierover het een en ander heb gelezen was ik erover uit. Vanaf nu wil ik alleen nog (tweedehands) kleding dragen gemaakt van biologisch katoen, linnen of hennep. Ik heb hier drie redenen voor:

1. Deze stoffen dragen niet bij aan de plastic soep (en synthetische stoffen wel; zelfs met elke wasbeurt laten duizenden vezels los dat vervolgens in onze drinkwater en oceaan terecht komt!!!)

2. Ze zijn gemaakt van natuurlijke, plantaardige grondstoffen en er worden geen pesticiden gebruikt dus beter voor het milieu en mijn huid

3. Deze stoffen zijn het meest natuur-, dier- en mensvriendelijk

Voor nu houd ik kleding dat viscose bevat ook nog in de kast (ik was al heel trots op mezelf dat ik kleding van alle andere stoffen heb weggedaan!) maar in een volgende opruimronde wil ik ook daar afscheid van nemen. Synthetische stoffen zoals polyesther, nylon, fleece en acryl wil ik niet meer in mijn kledingkast hebben hangen. Behalve mijn panty’s tot ik een beter alternatief heb gevonden. Wie heeft de gouden tip?

Materialen

Katoen

Katoen zit prettig en is een redelijk sterke materiaal waardoor het lang meegaat. Veel mensen dragen graag katoen en door de vraag naar dit materiaal wordt wereldwijd een gebied van 10x zo groot als Nederland als landbouwgrond voor katoen gebruikt. Voor het verbouwen van 1kg katoen (materiaal voor een shirt en een jeans) is 10.000 liter water nodig! Bij biologisch katoen mogen geen gifstoffen en kunstmest gebruikt worden waardoor het milieu veel minder wordt belast en de grond vruchtbaar blijft. Bio katoenboeren krijgen iets meer betaald voor hun werk. Naast biologisch katoen bestaat ook fairtrade katoen (boeren krijgen een eerlijke prijs en er wordt minder gif gebruikt) en better cotton (minder gif maar genetisch gemodificeerd is wel toegestaan). Gerecycled of restkatoen is de meest duurzame vorm van katoen omdat er geen katoen voor verbouwd hoeft te worden.

Hennep en linnen

Kleding van hennep en linnen is comfortabel om te dragen, zacht, sterk en ademend. Het kreukt alleen wel veel. Beide planten groeien snel en er zijn nauwelijks bestrijdingsmiddelen en water nodig bij de verbouwing. De stof voelt koel als het warm is en houdt je warm als het koud is.

Viscose

Viscose is een stof dat gemaakt wordt van zacht hout. Het moet echter zwaar bewerkt worden met chemicaliën om het houtpulp tot draden te maken. Een nieuw alternatief voor viscose is Lyocell ook wel bekend onder de naam Tencel. Bij lyocell wordt het water en de oplosmiddelen hergebruikt en komen niet terecht in ons milieu. Dit is een milieuvriendelijker alternatief voor viscose, maar ik ben niet zo blij met de chemicaliën.

Elk voordeel heeft zijn nadeel

In het begin baalde ik dat mooie kledingstukken (die ik overigens meestal niet eens draag omdat ze niet comfortabel zitten) van synthetische stof gemaakt zijn en daarom weg moeten. Maar ik hield vol! En het resultaat is rust in mijn kast, rust in mijn hoofd en een opgelucht gevoel dat ik duurzame keuzes maak. Ik ben tevreden, zie de foto. Dit is mijn kledingkast, exclusief ondergoed. 😉

Een nadeel van zo’n opruim actie vind ik dat ik moeite heb wat ik met kleding moet die niet duurzaam is maar nog wel zeker goed om te dragen? Is het wel duurzaam om het weg te doen? Het is kiezen tussen twee kwaden. Ik heb besloten kleding van deze materialen zelf niet meer willen dragen, maar ik gun het nog wel een ronde bij een ander (ruil of textielcontainer). Helaas weet ik dat de ander dan weer bij gaat dragen aan de plastic soep.. en met dat in mijn achterhoofd ga ik maar een rondje zwerfvuil opruimen om me iets minder schuldig te voelen en mijn steentje weer bij te dragen voor vandaag!

Koken met restjes-workshop bij de HANOS

Ageda, Dorinda, Jack, Katja, Leah, Lilla

Een grote bak champignons, gerimpelde paprika’s, zachte tomaten, een camembert en een zak geschilde aardappelen een dag voor de tht datum, en 5 kg bosvruchtenkwark op de tht datum. Het is bijna of niet meer te verkopen door groothandel HANOS. En daarom gaat het weg. Afgelopen week wisten wij echter bovenstaande producten ‘te redden’, en maakten er een heerlijke maaltijd van.

Het was onze prijs van de foodbattle, uitgeschreven door de gemeente Groningen. Wij, bloggers van De Voetspot wisten het minste eten te verspillen in een week. De prijs: een rondleiding door de HANOS en een kookworkshop met slechte of bijna-over-datumproducten. We hebben heerlijk gegeten, en geleerd.

Verrassing

Dorinda: “Wat een verrassend leuke avond. Het was natuurlijk een kadootje, maar we hebben echt voedsel gered. En vooral: Wat hebben we plezier gemaakt! Wat is het leuk van iets eenvoudigs iets feestelijks en moois te maken. Gewoon pakken wat er ‘over’ is, wat er werkelijk niet goed meer uitzien soms , denken, samen bedenken wat het moet worden. Verder dwingt het me nu echt werk te maken van de app ‘too good to go’.  Deze heb ik al tijden gedownload, maar nog nooit iets mee gedaan. Straks ga ik mijn eerste verrassingsbox afhalen! Voor 3,99 allemaal lekkere dingen! Benieuwd wat ik er me ga fabrieken.”

De chefkok kookt niet met afdankertjes

Ageda: “Dat voedselverspilling tegengaan voor een groothandel best een lastige klus is. Je hoopt op nul weggooien, maar dat is praktisch onmogelijk. Hanos zegt er alles aan te doen om verspilling tegen te gaan, want weggooien kost het bedrijf nu eenmaal geld. Dagelijks worden de versproducten gecontroleerd. Waar mogelijk gebruiken ze het nog zelf. Is de vla bijna over datum? Dan wordt er in de bedrijfskantine heerlijke toetjes van gemaakt. Lekkere gerechten maken met de ingrediënten die je tot je beschikking hebt, was voor ons deze avond de uitdaging. Maar over het algemeen niet van een chefkok. Die volgt het menu, en zoekt de mooiste producten uit het schap. Dan blijven de afdankertjes liggen.

Biologische producten worden niet gepromoot

Leah: Wat wel erg duidelijk (maar ook logisch) is, is dat de Hanos gedreven wordt door economische belangen. Ze doen hun uiterste best om voedselverspilling tegen te gaan. Elke verspilde bak groente kost hen geld. Echter, zodra het gaat om bijvoorbeeld het promoten van biologische producten, wordt er ineens veel minder tijd en geld ingestoken. De prijs van biologische producten ligt namelijk zo veel hoger, dat het merendeel van de restaurants er niet voor kiezen. En dat is jammer. Daarbij komt dat in de ‘biologische sector’ vaak direct van de boerderij ingekocht wordt.”

Bouillon van snijafval

Lilla: “Ik vond het een goed idee van Harrie om bouillon te maken van alle losse resten groenteafval bij het snijden. Lekker laten koken en de smaken vermengen zich! Dan gebruik je echt alles wat je in de keuken gebruikt. Schenk de bouillon in een ijsblokjesvorm en bewaar het in de vriezer. Zo kan je makkelijk elke keer als je soep maakt een portie eruit halen. Daar had ik nog niet eerder aan gedacht!”

Hoe toe te passen in mijn eigen huishouden

Katja: “Voor mij waren de learnings die ik ook in mijn eigen huishouden kan toepassen: Een groothandel in food draait voor het grootste deel op winst maken. Dat kan alleen als je optimaal inkoopt en verkoopt en je daardoor zo weinig mogelijk hoeft weg te gooien. Met slimme computersystemen en medewerkers die voortdurend de instroom en de uitstroom monitoren, heb je weinig last van dingen weg moeten doen omdat ze over de datum zijn. Mochten ze ‘de datum’ naderen, dan gaan ze naar het koopjesschap, of krijgen ze een kortingssticker, of gaan ze naar de kok van de personeelskantine. Ook het schappen vullen volgens het FIFO-principe (first in first out) is een bekende tool, die ikzelf nota bene nog ken uit mijn vakkenvultijd in mijn tienerjaren. Hoe dit toe te passen in mijn eigen huishouden: slimmer boodschappen doen door te kijken: wat is er nog, wat moet op, hoe is alles te combineren.

Een slimme kok kan niet alleen goed koken, maar weet ook al zijn ingekochte waren op tijd te verwerken. Harrie de Vries, de cateraar die onze workshop begeleidde vertelde ons zijn eigen trucs: van een teveel aan gebakken aardappeltjes kun je een heerlijke aardappelsoep maken. Hoe dit toe te passen in mijn eigen huishouden: kliekjesavond, slim inkopen, vaker dingen voorbereiden en invriezen en eens zo’n bouillon maken (wat dan wel betekent dat ik minder groenafval op de composthoop gooi)

Verder bedacht ik mij nog dat ik een enorme keukenla vol allerhande kruiden en specerijen en maaltijd-oppeppers als ketjap en gembersaus heb. En dat ik te vaak geneigd ben om voor een recept een potje van een exotisch ingrediënt aan te schaffen en dat vervolgens nooit meer gebruik. Ik ga de komende tijd de uitdaging aan om, voor al die potjes en de inhoud een recept te bedenken, dus mijn volgende challenge wordt: kruidenla uitmesten en gebruiken. Doe je mee? Tips zijn welkom.

 

 

Goede voornemens

Lilla

Ik ben persoonlijk niet zo van het verzinnen van goede voornemens met het nieuwjaar omdat ik geloof dat voornemens niet aan een bepaalde feestdag gekoppeld moeten zijn. Het zijn juist de acties die je wil doen omdat je een behoefte voelt vanuit je hart, dat er nú iets moet gebeuren. Dat is tenminste bij mij nu het geval. Ik voel een verlangen om iets te veranderen en iets bij te dragen. Toevallig wel net aan het begin van het nieuwe jaar, maar het heeft niet persé met het nieuwe jaar te maken. Hieronder lees je mijn twee goede voornemens en de reden waarom.

  1. Zwerfafval in de buurt opruimen

Iedereen heeft er van gehoord. Al het troep dat op Schiermonnikoog is aangespoeld. Veel van mijn vrienden en kennissen zijn wezen helpen en/of zijn bewuster geworden (al is het maar even) van hun eigen aandeel in zwerfafval. Terwijl ik van het weekend aan het wandelen was met mijn zoon in Zuidhorn dacht ik hierover na. Overal waar ik liep zag ik lege blikjes, flessen, plastic en vreselijk veel vuurwerk afval. Het is mooi dat mensen elkaar helpen tijdens een ramp, maar hoe zit het elke normale dag dicht bij huis? Wie maakt zich druk om zijn lokale omgeving op te ruimen? Ik zie zelden iemand opruimen, het lijkt er juist op dat er meer troep bij komt. En toen schoot een goed idee binnen: ik wil hier iets aan doen! Ik ga op zoek naar een kar om alle zwerfafval in te kunnen verzamelen. Zo combineer ik de wandelingen met mijn zoon met een lokale schoonmaakactie + zo wil ik mijn zoon meegeven wat NIET in de natuur thuis hoort.

  1. Textiel komt er niet meer in en gaat er ook niet meer uit!

Iedereen die mij kent weet dat ik nauwelijks nieuwe kleding koop. Hier heb ik een paar redenen voor:

  • ik vind het zonde om nieuwe kleding te kopen terwijl er heel veel (maar dan ook heel veel) goede tweedehands kleding te verkrijgen is
  • ik draag kleding tot het echt af/kapot is en voel geen behoefte om vaak te shoppen om met de ’trends’ mee te lopen
  • ik heb een gruwelijke hekel aan shoppen. Naast dat het veel tijd kost, irriteer ik me aan de prijzen. Of het is veel te duur (merkkleding) of veel te goedkoop (denk aan Primark). Het klopt gewoon niet en mensen/kinderen in ontwikkelingslanden en onze milieu zijn er de dupe van en worden uitgebuit.

Mijn kleding krijg ik dus van mijn vrienden/familie die zelf erop uitgekeken zijn of ik haal het uit het tweedehandswinkeltje/ruilhoek. Is mij kleding echt af/kapot dan breng ik het naar de textielcontainer. In de kerstvakantie had ik de tijd om de aflevering “Future fashion” van tegenlicht terug te kijken. Ik schrok van de beelden. Torenhoge stapels aan kleding belandt in ontwikkelingslanden op straat. Mensen daar snappen er niks van “Hebben ze in het Westen geen schoon water om hun kleding in te wassen? Of zijn ze lui om dat te doen? Waarom zouden ze anders al die goede kleding hier naar toe sturen?”. Vreselijk. Ik voel me er schuldig over. Het afval dat we hier creëren wordt (wel goedbedoeld) vele kilometers vervoerd naar een ander land waar ze geen idee meer hebben wat ze er mee aan moeten (en dat geldt overigens niet alleen voor kleding, ook apparaten etc). Ondanks dat ik het vergeleken met de gemiddelde Nederlander goed doe door tweedehandskleding te hergebruiken en op de juiste manier in te leveren voel ik dat het anders moet. De laatste tijd werd ik zelf ook wat makkelijk met kapotte kleding wegbrengen en steeds kleding van de ruilhoek te “redden” terwijl ik nog zat goede kleding heb… En daarom wil ik vanaf nu ervoor zorgen dat ik leer om kapotte kleding te herstellen of er iets anders van te maken (bijv kleertjes voor mijn zoon) in plaats van bij het kleinste scheurtje naar de textielcontainer te brengen. Ik ga sparen voor een naaimachine en wil op cursus om te leren hoe ik dit kan doen. Dit jaar wil ik geen nieuwe kleding meer aanschaffen en ook geen textiel weg moeten brengen.

Volg je hoe ik het er vanaf ga brengen de komende tijd?

3 bloggers over hun voedselverspilling na de Foodbattle

Ageda, Katja, Lilla

Vorige week streden wij, Katja, Lilla en Ageda, tegen elkaar in de Foodbattle. Dit is een initiatief van de gemeente Groningen en Milieu Centraal. De bedoeling is om 7 dagen lang een dagboek bij te houden over hoeveel eten we verspillen. Voor de organisatoren is dit nuttige informatie, voor ons een mooie gelegenheid om stil te staan bij hoe veel wij aan voedsel verspillen.

Per jaar gooien we in Nederland 40 kilo goed voedsel weg. Behalve dat dit geld kost (namelijk zo’n 140 euro per persoon per jaar), is het ook nog eens verspilde energie en onnodig gebruik van grondstoffen. Als duurzame bloggers mogen wij ons best bewuste eters noemen en op de hoogte zijn van voedselverspilling. Hoewel we in vergelijking met het landelijk gemiddeld aardig goed hebben gescoord, eindigen we niet op 0. Tijd voor wat zelfreflectie. Waar zijn we tegen aan gelopen tijdens de Foodbattle?

Lilla: “Ik heb mijn medebloggers uitgenodigd om samen met mij mee te doen aan de foodbattle. We zijn allemaal goed op weg, maar het is nooit een slecht idee om weer kritisch te zijn. Bovendien worden deze cijfers door de gemeente Groningen en Milieu Centraal gebruikt voor statistieken en ik vind dat de milieubewuste burger ook vertegenwoordigd moet worden. Ik heb bewust gekozen voor de herfstvakantie, om het nog een grotere uitdaging te maken. Waar ik zelf slecht scoorde was er eigenlijk sprake van een ‘domme fout’. Ik kan altijd goed inschatten hoeveel eten er gekookt moet worden zonder dat er te vaak restjes in de koelkast belanden (vers eten vind ik nou eenmaal zelf het lekkerst), maar deze week schatte ik onze honger op een avond iets te hoog in. Als je de restjes dan ook nog eens op het aanrecht vergeet, is dat wel zonde geweest. Verder heb ik 3 kiwi’s moeten weggooien omdat ze in de koelkast tegen de achterwand aan kwamen te zitten en zo bevroren. Toch maar weer de koelkast een graadje warmer zetten! En wat ook nog meespeelde waren de kontjes van het brood. Die vinden we allemaal niet zo lekker thuis. Achteraf denk ik: we hadden het ook kunnen bewaren voor de eendjes, dan hadden we ook nog een leuk uitje, maar die week waren we druk druk. Om af te sluiten met een positief verhaal: ondanks dat we schillen niet hoefden mee te rekenen heb ik toch mijn best gedaan om zo min mogelijk in de groentecontainer te gooien. Ik heb chips gebakken van wortel en aardappelschillen. En lekker dat het was!”

Recept: chips van aardappel- en wortelschillen Gebruik de schil van zoveel aardappels en wortels als je maar benodigd bent voor een ander recept (bijvoorbeeld hutspot!). Doe dit bij voorkeur met de dunschiller zodat je mooie dunne plakken krijgt die lekker krokant worden in de oven. Verwarm de oven voor op 175 graden. Besprenkel de schillen met olijfolie en eventueel kruiden (ik gebruikte een beetje paprikapoeder en peper). Masseer dit goed door de schillen. Zet het op een bakplaat bekleed met bakpapier voor 15 minuten in de oven. Laat het even afkoelen en uitharden na de baktijd. Eet smakelijk!

Ageda: “Ik was er toch aardig van overtuigd dat ik geen eten weggooi. Maar de werkelijkheid vertelt me iets anders: ik verspil. Niet heel veel, maar toch. En vooral: onnodig. Die beschimmelde boterham bijvoorbeeld. Die hoeft niet wanneer ik bij aankoop het brood direct in de vriezer stop. Het is vakantie, en dochterlief is dan minder van het brood dan tijdens schoolweken. Dat weet ik. Toch liet ik het rustig in de broodbak liggen. Noem het luiheid. Zonde. Echt weggooien hoefde gelukkig niet, Bella en Disko, onze lieve kippetjes hebben er van gesmuld. En toen was er de knoflookmayonaise. Twee weken geleden gekocht voor een bijzonder recept. We aten er toen allemaal van. Dat is het fijne van knoflook: als je allemaal eet, ruikt niemand het. Maar de rest van de week was druk en moest er altijd wel iemand ’s avonds de deur uit. Die wilde geen knoflookmayonaise. En om het nu in m’n eentje te eten… dan praat niemand meer met me de rest van de avond. Dus nee, knoflookmayonaise in een grote bak is geen succes. De volgende keer voeg ik beter een teentje knoflook toe aan een schep mayo en eten we het in een keer op. Tot slot verspilde ik de havermelk. Ik wil graag plantaardige melk drinken, maar stiekem vind ik volle melk veel lekkerder in de koffie. Van elk hadden we een pak in huis. En liet ik de havermelk dus staan. Die kan dus ook ‘zuur’ worden. Ik stap voorlopig weer over op de volle melk. Die blijft nooit langer dan drie dagen in de koelkast.”

Katja: “Ik ben handig met restjes en zeker nu ik een bokashi-emmer ben begonnen (die fermenteert keuken-afval en overig voedsel tot compost) heb ik voor wat ik eventueel verspil nog een toevlucht. Toch heb ik tijdens de Foodbattle gemerkt dat er soms voedsel verloren gaat, omdat onze huishoudelijke organisatie en planning op bepaalde punten niet slim is. Voorbeeld: we koken soms net te veel rijst of pasta. Ik weet dat je daar van alles van kunt maken, maar de rommelige organisatie van onze koelkast maakt dat we bakjes met restjes over het hoofd zien. Ook merk ik dat er de neiging is om na het opscheppen van de borden een restje in de pan te laten zitten. Dat is een soort gewoonte: ‘dan kun je lekker nog wat opscheppen’, wat in de praktijk vaak niet gebeurt! Dat is iets geks: waarom niet gewoon alles opgeschept? Of minder gekookt? Nu vergeten we dat restje in de pan, doen we het in een bakje, en verdwijnt het in de koelkast… En vind ik dat te laat terug…. Ik ga een maatbeker aanschaffen voor rijst en pasta, de pan leegscheppen en… zoek tips voor een slimmere koelkastindeling. Die zijn dus welkom!”

 

Recycle Sint

Lilla

Het is nog erg vroeg.. Ik weet het! Maar voordat je het in de gaten hebt is het al zover: Sinterklaas! Nu ben ik ruim op tijd om je te kennis te laten maken met het ontzettend leuke en duurzame evenement van Recycle Sint: de Speelgoedruilmarkt!

Laten we eens eerlijk zijn. Onze kinderen hebben meer dan genoeg speelgoed en wat mij betreft is nieuw aanschaffen totaal onnodig. Er zit altijd wel iets bij wat achteraf toch niet zo’n succes of hit is gebleken als gedacht en daardoor ongebruikt op de bodem van de la belandt of nog erger: wordt weggegooid! Tijd om samen met de kinderen eens kritisch te kijken naar deze stukken speelgoed en een ander kindje er blij mee te maken voor Sinterklaas. En nou vooruit.. voor je eigen kind ook wat moois te scoren voor de Sint avond. 😉

De kracht van de Recycle Sint is dat het lokaal en kleinschalig is en overal kan worden georganiseerd. Je kunt dit evenement zelf in je eigen stad, dorp of kring organiseren en je hoeft het wiel niet opnieuw zelf uit te vinden. Er is een Toolkit beschikbaar waarin alles al aanwezig is wat je nodig zou kunnen hebben (de flyer, een actielijst voor de puntentelling, etc). Het enige wat jij nog hoeft te doen is een datum te prikken (op tijd voor Sinterklaas!), een ruimte te regelen en alle ouders uit te nodigen. Ben je niet zo van het organiseren en wil je liever eens kijken of er al een Speelgoedruilmarkt bij je in de buurt wordt georganiseerd? In deze lijst kun je zien waar een evenement wordt georganiseerd.

En hier zie je een filmpje waarin je kunt sfeerproeven. Veel ruilplezier!

Een oase dichtbij huis

Lilla

Het is ruim 25 graden en daarmee een zonnige zondag. Mijn zomerplan is om vaker de auto laten staan en op de fiets de omgeving van Hoogezand gaan ontdekken (hier wonen we nu tijdelijk). Vorige week heb ik een kinderstoel voor achter op de fiets geruild op de ruilhoek onder het mom van mezelf dwingen vaker op de fiets te stappen en het leek me een goed idee om nu een stuk met zoonlief te fietsen. Jamie riep in ieder geval enthousiast “fiess” en liet zich zonder tegenstribbeling in het fietsstoeltje vastzetten. Mijn insteek was om een ijsje te halen vlakbij het winkelcentrum maar toen ik deze vol ongeloof dicht aantrof, moest ik creatief zijn. Ik had zoonlief wel een ijsje beloofd..

Ik bedacht dat er vlakbij het park in Hoogezand een kinderboerderij zat en ik wilde erop gokken dat ze daar ijsjes verkochten. Ik nam de fietsroute daarnaartoe en ondertussen viel mij op hoeveel mensen met allerlei stranduitrusting een bewuste kant op fietsten. Ik trok de stoute schoenen aan en begon een stel dames te achtervolgen in de hoop naar een zwemgelegenheid te worden meegevoerd. Mijn ogen vielen ineens op het bord Kropswolde en de dames bleven maar doorfietsen. Ik twijfelde even of dit wel een goed idee was, maar de horde aan gelukkige mensen die we voorbij en tegemoet fietsten gaf me toch het vertrouwen dat het goed zou komen. En toen zag ik op een bord strand Meerwijck staan. Daar moesten we zijn! Ondertussen kwam ik uit op een camping (camping Meerwijck) waar we gezellig maar waarschijnlijk illegaal gebruik hebben gemaakt van de speeltuin. Er was een lente fair en de animatieteam was druk met de kinderen. Ik voelde me toch enigszins schuldig dat ik zomaar hun speeltuin crashde en besloot om ze tegemoet te komen door daar ijsjes en wat drinken aan te schaffen. Een grote straf was het niet in de hitte. 😉

Even later fietsten we verder (inmiddels zonder de dames) en gek genoeg kwam ik vrijwel direct bij het strand uit. Ik wil wel zeggen dat mijn richtingsgevoel ontzettend verbeterd is maar het lijkt me beter om eerlijk toe te geven dat er niet heel veel andere wegen waren dan de weg die ik nam. 😉 De uitkomst was dus vrij zeker. Een prachtige zandstrand, aangename watertemperatuur en verrassend genoeg rustige populatie troffen we aan. Ik waande mij echt even in het verre Frankrijk. Maar wie heeft een verre land nodig als we dichtbij huis een ware oase hebben?! Het was erg jammer dat ik niet wist dat we vandaag naar het strand gingen, want behalve mijn portemonnee, wat drinken en mijn sleutels had ik letterlijk niks bij me. Ook geen extra luier voor het geval dat mijn kind zou besluiten om in het water te gaan zitten. 😉 We konden dus niet heel lang blijven en zijn op tijd weer naar huis vertrokken maar we komen hier zeker terug! Op de terugweg genoten we van de rust, de natuur en de wind door onze haren. Jamie genoot iets te veel en viel zelfs in slaap, waarschijnlijk uitgeput van onze avontuur. Voor herhaling vatbaar!

Tarbot: een heerlijke vis uit de waddenzee

Lilla

Heb je wel gehoord van de Streekboer? Dat is een webwinkel waar je producten van boeren in jouw streek rechtstreeks bij de boer kan inkopen en naar een afhaalpunt kan laten komen. Een fantastisch initiatief waar ik graag gebruik van maak. Één keer per maand is het ook mogelijk om vis in te kunnen kopen van vissersbedrijf TS31 Internos gerund door duo Jan en Barbara Geertsema, ambachtelijke vissers op de Waddenzee.


Foto afkomstig van www.goedevissers.nl

Sinds 2006 is hun visserijbedrijf, de TS31 ‘Internos’ gecertificeerd volgens de duurzaamheidseisen van het streekmerk Waddengoud, goedgekeurd door Waddenvereniging en Vogelbescherming.
Daarnaast werken ze mee aan “Goede Vissers” waarvan het doel is om zorgvuldig gevangen vis (ook van hun collega’s) te verkopen via korte transparante ketens. Naast het vangen en verkopen van vis- schaal en schelpdieren zetten Jan en Barbara zich met hart en ziel in voor een gezonde zee als gemeenschappelijke bron van voedsel en welvaart. Ze werken aan beter contact tussen vissers en de rest van de maatschappij en zijn actief betrokken bij het Slow Fish netwerk van de internationale Slow Food beweging. “Als vissers zijn we afhankelijk van de natuur, en alles wat op het land gebeurt komt uiteindelijk in zee terecht. We zijn samen verantwoordelijk voor gezonde sloten, meren, rivieren en oceanen.”


Foto afkomstig van www.goedevissers.nl

Kortom: deze vissers hebben een goed verhaal (lees=duurzaam en lokaal) én verkopen zeer smakelijke vissen. Veel vissen waarvan ik de naam niet eens kende terwijl ze blijkbaar zo dicht bij ons zwemmen. Dus ik trok de stoute schoenen aan en bestelde een aantal voor mij onbekende soorten vissen. Één daarvan was de tarbot.

Tarbot is een ronde platvis die tot 1 meter groot en wel 30 jaar oud kan worden. Het leeft op stenige bodems en past zich aan de kleur van de bodem aan: meestal zandkleurig tot bruin met veel donkere vlekken en stippen. Deze vis komt met name voor onder de kust van Europa, van de Middellandse Zee tot IJsland en Noorwegen. De tarbot kan voor een groot nageslacht zorgen, want per jaar schiet een vrouwtjestarbot meer dan 10 miljoen eieren. De jonge tarbotjes groeien op in de zone langs de kust van Nederland.

Er is veel vraag naar tarbot en dan met name vanuit de horeca. Tarbot wordt ook wel als gewenste bijvangst gevangen bij de visserij op tong en schol. Naast de “wilde” tarbot wordt deze vis ook wel gekweekt in een aantal Europese landen.

De smaak van tarbot erg smakelijk, grof van structuur, stevig en wit van kleur. Vanwege de stevigheid kan deze vis op verschillende manieren worden bereid: gestoofd, gebakken of gegrild.

Ik heb vandaag ervoor gekozen om de vis te bakken in een koekenpan. Dat gaat heel simpel! Dep de (verse of ontdooide) tarbotfilet droog, breng op smaak met peper en zout en bak het in wat boter in een koekenpan (beide kanten 3 minuten op middelhoog vuur). Bij mij is de vis iets uit elkaar gevallen maar desondanks hebben mijn zoon (16 maanden) en ik er van gesmuld! Wat een heerlijke vis die zo dichtbij huis leeft. Echt een aanrader!

Hervulbare knijpzakje voor kids

Lilla

Mijn zoontje vindt het lekker om zo nu en dan een knijpzakje met fruit te eten. Een stuk fruit is zo gegeven maar bepaalde fruit knoeit te veel en is handiger in een knijpzak. Bovendien is hij er even lekker zoet mee en dat is soms onderweg wel even handig. Helaas zijn de wegwerp knijpzakjes die je in de winkel koopt niet zo gezond en zeker niet voetafdruk vriendelijk. Ik ging opzoek naar een alternatief.

Het is overduidelijk: vers fruit verdient de absolute voorkeur. Het is de gezondste optie niet alleen vanwege de voedingsstoffen maar ook omdat het kind leert kauwen. Tevens zorgen de kauwbewegingen voor belangrijke spijsverteringsstappen, iets wat je met knijpfruit, smoothies, juices, sap of ander vloeibare “voeding” dus niet hebt! Kies je voor biologisch fruit dan kun je in de meeste gevallen ook het schillen achterwege laten en bespaar je absoluut de meeste afval. Als je dan ook nog eens kiest voor lokaal en seizoensgebonden fruit, dan doe heb je het helemaal begrepen. Echter met een dreumes kan het eten (en zeker als je ze zelfstandig wil laten eten) nogal een knoeiboel worden. Knijpfruit kan een handige uitkomst zijn, bijvoorbeeld onderweg.

De meeste knijpfruit dat je in de winkel vindt is bewerkt. Vaak zie je bij de ingrediënten concentraten/sap van fruit, conserveringsmiddelen, suiker, natuurlijke aroma’s etc. Kant-en-klare knijpfruit bevat lang niet zoveel voedingsstoffen meer als fruit, gezien het feit dat het bewerkt en niet vers is. Bovendien komt er nogal wat afval van: de doos, de knijfruitzakjes en de doppen. Ik ging opzoek naar een manier om gezond, handig en voetafdruk vriendelijk samen te brengen.

Er zijn een aantal soorten hervulbare knijpfruitzakjes. Ik koos voor de Squeasy Gear knijpfles. Deze knijpfles heeft een brede opening aan de bovenkant, is super handig schoon te maken, vriezer bestendig en gaat heel lang mee. Het is gemaakt van silicone die geschikt is om voeding in te bewaren en is vrij van BPA-, PVC-, ftalate- en lood. Gister heb ik het voor het eerst mogen testen en het is goedgekeurd door mama en zoon. 🙂

 

Wasbaar versus wegwerp luiers

Lilla

Ik wist wel dat wasbaar luieren veel voordeliger is ten opzichte van wegwerp, maar hoeveel precies heb ik nooit uitgerekend. Tot vandaag! En met verbazing zit ik te kijken naar de cijfers.. Er valt dus nog heel wat aan afval te besparen! En het is nog voordelig voor de portemonnee ook!

Wegwerpluiers

Laat ik beginnen met de wegwerpluiers.
Voor het bestaan van de grijze container betalen wij in onze gemeente een vaste bedrag (€ 109,19). Daar bovenop betalen we voor elk kilo afval. Per kilo is dat € 0,28. In dit voorbeeld zal ik alleen de kosten per kilo pakken en niet het vaste bedrag want die ben ik hoe dan ook kwijt (ook al zouden we helemaal geen afval van wegwerpluiers hebben).

Bij ons weegt een volle luier rond de 300 gram. Ja, ik heb het serieus gewogen. 😉 Per dag gebruiken we ongeveer 7 luiers. Wow, dat is samen 2100 gram afval per dag. En dat betekent 767kg afval per jaar oftewel meer dan 3 grijze containers vol alleen aan luiers! Per dag betalen we voor dit gewicht € 0,59. Per twee dagen € 1,18.

We gebruiken Bambo Nature luiers maat 4. Ik koop deze in de voordeelverpakking waarin 60 stuks zitten voor € 16,99 van Greenjump. Over het algemeen koop ik in bulk in zodat ik niet nog extra verzendkosten heb. Per luier kost het € 0,28. Voor een dag waarop ik 6 luiers heb gebruikt is dat € 1,70. Per 2 dagen ben ik dus 12 luiers kwijt á € 3,40.

Omdat ik het wassen om de twee dagen doe, bereken ik de kosten van wegwerpluiers ook over twee dagen. Per twee dagen aan luieren ben ik kwijt:

€ 1,18 aan afvalkosten
€ 3,40 aan wegwerp luiers
Totaal kosten twee dagen aan wegwerp luieren € 4,58. Per jaar komt dat neer op € 835,85.

Wasbaar luiers

Voor het wassen van de hydrofiel doeken en oogjesluiers gebruik ik de bonte was 40 °C met extra functie ‘voorwas’ (om de meeste urine alvast weg te spoelen) en ‘intensief’. Deze programma duurt bijna 2 uur en gebruikt 0,5 kWh. Voor 2 uur is dat dan dus 1 kWh. Wij hebben een enkeltariefmeter dat € 0,23 per kWh kost. Daar zit het leveringstarief, energiebelasting, opslag duurzame energie en btw bij in. Voor het wasprogramma betaal ik dus € 0,23.

Dan het waterverbuik. De bonte was 40 °C met extra functie ‘intensief’ verbruikt 45 liter water. Dat is 0,045 m³ water. We betalen € 1,54 per 1 m³ en dat is inclusief belastingen en vastrecht. Een wasbeurt kost daarmee € 0,07.

Uiteraard hebben we ook waspoeder nodig. In Zuidhorn is de waterhardheid 9,0 °D. Dat betekent een gemiddelde waterhardheid. We gebruiken klok waspoeder, 1,215 kg kost € 4,69. Volgens het etiket van klok kun je de inhoud verdelen over 14x wassen bij een gemiddelde waterhardheid en erg bevuild wasgoed. Per wasbeurt kost de waspoeder € 0,34.

Ik gebruik wegwerp inlegvelletjes van pandababy om de ontlasting mee op te vangen. Een rol met 100 inleggers kost € 7,95. Per inlegvel kost het dus € 0,08. Per dag gebruik ik er 6 stuks en dat kost samen € 0,48. Per twee dagen is dat € 0,95. De velletjes wegen bijna niets, dus de afvalkosten laat ik hier buiten beschouwing. De ontlasting zelf gooi ik door de wc.

Daarnaast hebben we de eenmalige investeringskosten in de wasbare luiers. Dit kun je natuurlijk zo duur maken als je wil. Ik heb eigenlijk alleen in 4 overbroekjes van Pandababy (2 witte en 2 met printje) geïnvesteerd en dat heeft mij eenmalig € 40 gekost. Voor de rest gebruik ik alleen hydrofieldoeken, oogjesluiers en boosters die ik ofwel nog had liggen van toen wij klein waren of geruild heb met andere mama’s. Kortom dat heeft mij zeer weinig gekost. Voor de vorm zal ik de investeringskosten bij dit jaar optellen en dus ook in onderstaande opsomming. Ik heb de € 40 investeringkosten verdeeld over het aantal dagen van het jaar en dat komt neer op € 0,11. Voor twee dagen ben ik dus € 0,22 aan investeringskosten kwijt.

Per wasbeurt (om de twee dagen) ben ik dus kwijt:

€ 0,23 aan stroom kosten
€ 0,07 aan water kosten
€ 0,34 aan waspoeder kosten
€ 0,95 aan inlegvellen
€ 0,22 aan investeringskoten (overbroekjes)
Totaal kost een wasbeurt om de twee dagen dus € 1,81. Per jaar komt dat neer op € 330,33.

Samenvatting…

Met wegwerpluiers ben ik voor 2 dagen dus € 4,58 en voor een heel jaar € 835,85 kwijt.
Met wasbare luiers ben ik voor 2 dagen € 1,81 en voor een heel jaar € 330,33 kwijt.

Even money talk: dat is een besparing van 60% in kosten!

Het blijft altijd een afweging want ook voor het milieu is wasbaar luieren een belasting. Aan de ene kant heb je te maken met de continu productie en vervoer van wegwerpluiers en de verwerking hiervan in het afval. Aan de andere kant heb je ook de eenmalige productie van katoen hydrofielluiers en overbroekjes en het verbruik aan water en stroom. Toch kies ik liever voor het laatste omdat de hydrofielluiers en overbroekjes slechts 1x gemaakt hoeven te worden en daarmee voor lang ‘plezier’ zorgen. En de besparing in kosten is natuurlijk mooi meegenomen!

Energiezuinig koken

Lilla

Op de agenda van dit jaar staat een middelgrote verbouwing van ons huis. Één van de ruimtes die hierbij grondig op de schop zal gaan is de keuken. Gezien we uiteindelijk af willen van het gebruik van fossiele grondstoffen zoals gas, heb ik onderzocht welke andere mogelijkheden zijn er voor koken in de keuken. In een volgende post zal ik ook nog ingaan op alternatieven voor verwarming en warme water (waarbij vaak standaard gas als grondstof wordt gebruikt).

Maar eerst. Waarom wil ik van gas af? Aardgas is een fossiele brandstof dat bestaat uit methaan. Een brandstof dat steeds meer uitgeput raakt en daarnaast ook niet bepaald milieuvriendelijk is. Als inwoner van provincie Groningen maak ik van dichtbij mee wat de gaswinning in onze provincie voor schade en ellende veroorzaakt. Onze tegenbeweging is het kijken hoe we van het gas net af kunnen.

Vanwege de schaarsheid van gas wordt er de komende jaren een flinke prijs stijging van gas verwacht. Daarentegen wordt elektriciteit veel meer op een duurzame manier verkregen (denk aan windenergie, steeds efficiëntere zonnepanelen, etc) en is de verwachting dat de prijs van elektriciteit juist zal dalen. Een slim idee dus om alvast na te denken over switchen!

Oke, geen gas kookplaat meer dus voor in de keuken. Dan blijven er twee vormen over namelijk keramisch en inductie. Ik dacht eigenlijk dat dit twee benamingen waren voor hetzelfde maar nu weet ik dat dit twee verschillende dingen zijn. Een keramisch kookplaat wordt verwarmd door metalen spiralen welke door elektriciteit worden verwarmd. Als je de kookplaat aanzet zie je spiralen ook gloeien. Bij inductie wordt een andere techniek gebruikt en wordt niet de plaat maar de pan zelf verwarmd. De inductie kookplaat is dan ook “zo” weer afgekoeld.

Voor beide soorten moet een aparte elektriciteitsgroep aangelegd worden in de meterkast om veilig te kunnen koken en dient er in de keuken een Perilex-aansluiting te worden gemonteerd. Dat is een stekkersysteem waar apparaten met een hoog vermogen veilig op aangesloten kunnen worden. Veel dieper dan dit ga ik daar verder niet op in, want natuurkunde was nooit mijn lievelingsvak op school. 😉 Voor de leuk een plaatje hoe deze eruit ziet:

Tot zover had ik nog steeds geen idee wat beter was: keramisch of inductie? Ik vond een filmpje wat heel duidelijk het verschil laat zien tussen alle drie: gas, keramisch en inductie.

De belangrijkste voordelen van inductie ten opzichte van gas en keramisch zijn:

  • het heeft grootste rendement namelijk rond de 80-90%
  • is het snelst op de juiste temperatuur
  • zeer nauw temperatuurbeheersing mogelijk
  • de kookplaat koelt het snelst af
  • verbruikt het minste kW
  • hygiënisch en makkelijk schoon te makenEen puntje van aandacht is natuurlijk de pannen. Deze moeten geschikt zijn voor inductie. Gelukkig heeft manlief eerder in een prima pannenset geïnvesteerd die inderdaad óók op inductie gebruikt kunnen worden. Daarnaast zijn gietijzeren pannen ook geschikt voor inductie! Mooi want daar heb ik een paar van in huis.

Zijn we dan helemaal af van het gebruik van gas? Helaas niet. We hebben nog steeds een auto dat op fossiele brandstoffen rijdt en schaffen regelmatig producten (bijvoorbeeld voedingsmiddelen) aan die vervoerd en geproduceerd worden met behulp van fossiele brandstoffen. Het einde is nog niet in zicht, maar een eerste stap is wel gezet!