Iedereen kent het gevoel misschien wel, het bos in gaan en een gevoel van rust ervaren wat je eigenlijk nergens anders zo ervaart. Ik zie dit als de kracht van de natuur, iets wat diep van binnen een deel van onze basis uitmaakt.

Toch hebben jullie misschien net als ik, dat zelfs in die rust die de natuur geeft, ons hoofd niet uitgepraat raakt. In de stad, in de winkel of op het werk is het logisch dat onze gedachten door ons hoofd gieren, maar in het bos is dit niet nodig en zelfs hinderlijk. Hoe kom je immers tot rust als je voortdurend in innerlijk dialoog bent. Juist deze rust hebben we nodig om uitdagingen in ons leven beter aan te kunnen.

In 2015 was ik op reis in Costa Rica. Fysieke omstandigheden hebben er toen voor gezorgd dat ik een aantal maanden, praktisch alleen op een berg heb gewoond midden in de jungle. Er was geen telefonisch bereik, er was geen internet en er woonde één andere jongen die vaak weg was. In deze periode werd ik bijna gedwongen om middels meditatie mijn hoofd tot rust te brengen. Wat heb je immers aan al die gedachten, als er niemand om je heen is en als er geen internet is om je af te leiden. Daarnaast was het de enige manier om alle heftige emoties m.b.t. mijn in dat moment matige fysiek, aan te kunnen. Ik probeerde elk moment van de dag in het nu aanwezig te zijn. De natuur was daar prachtig. Vaak zat ik voor een aantal uren gewoon om me heen te kijken en te genieten van wat er in dat moment te zien was. Uiteindelijk ging het haast vanzelf.

Tot het moment dat ik terug kwam in Nederland, weer meer mensen om me heen had. Internet, televisie en al die andere prikkels die we hier kennen. Dan moet je in eens veel harder werken om deze ‘’zen’’ te verkrijgen. Al snel ontglipt het je en doe je niet meer je best. Voor mij werkt alleen zijn het allerbeste. Als ik continu onder de mensen ben ga ik langzaam maar zeker een stukje bij mezelf weg.

In het bos merk ik dan ineens hoever weg ik wel niet was en keer ik al snel weer bij mezelf terug. Daarna word ik me tevens bewust van mijn gedachten en herinner ik me weer hoe ik me in Costa Rica voelde. De natuur werkt als het ware als een katalysator die ons terug brengt naar onze basis. Je wordt gecentreerd en zodra je dan weer in het midden bent aangekomen komen alle benodigde zaken naar boven. Zo kun je dan geconfronteerd worden met eenzaamheid, verdriet of met de ergernis van een overactief hoofd. De natuur laat ons zien waar we mee bezig moeten in onze levens. Het laat ons dat ervaren wat we moeten ervaren om sterker te worden en bied daar ruimte voor. Een uurtje in het bos lopen is niet altijd voldoende maar een goed begin. Een aantal dagen in de natuur doorbrengen en buiten slapen is zeer effectief en geeft altijd voldoende werkpunten.

Maar hoe kunnen we dan onze gedachten beter het ‘’hoofd’’ bieden?

De volgende techniek werkt voor mij heel erg goed. Het is als het ware een lichaamsmeditatie die je voor en na het slapen eventjes moet doen. Je gaat alle lichaamsdelen af en probeert overal ongeveer 7 a 10 seconden bij te blijven. Ik focus eerst op mijn beide voeten maar je kunt in het begin ook voet voor voet proberen. Daarna werk ik omhoog. Kuiten, bovenbenen, heup, onderrug, buik, bovenrug, borst, armen en als laatste het hoofd. Probeer niet na te denken en als je toch gedachten krijgt ga je gewoon weer verder waar je gebleven was. Neem je zelf dit niet kwalijk. Als je het hele lichaam hebt gehad probeer je als het ware een golf van energie/aandacht door je lichaam te laten stromen. Dus vanuit je hoofd focus je op de energie die naar je voeten stroomt en terug. Doe dit zo’n zeven keer. Hierna breng je, je aandacht naar je hele lichaam tegelijkertijd en probeer je een aantal minuten deze aandacht vast te houden. Deze hele meditatie kun je gemakkelijk in 10 minuten doen.

Probeer daarna gedurende de dag je aandacht zo vaak mogelijk naar je lichaam te brengen. Je zult merken dat als je aandacht bij je lichaam is je niet in je hoofd kunt zitten. Hoe groter en sterker dit interne bewustzijn wordt hoe makkelijker je erbij zult kunnen blijven. Dit geeft een extra handvat bij het handelen van onze uitdagingen en helpt het malen tegen te gaan.

Terug naar de natuur, dat is niet alleen de fysieke natuur zoals we die buiten aantreffen maar ook de natuur in onszelf. We kunnen het contact missen met beider naturen die in principe één en hetzelfde zijn. Voor mij heeft deze innerlijke connectie alles te maken met doen waar je je het beste bij voelt. Als je een baan hebt die niet echt bij je past raak je uit contact met jezelf. Ook wat we in ons lichaam stoppen bepaalt in hoeverre we in of uit contact met onszelf zijn.

Ik merk dit heel erg bij mezelf. Ik heb het afgelopen jaar veel gevast. Hoofdredenen van dit vasten waren mijn lichaam opschonen maar ook in beter contact komen met mezelf. Dit heb ik geweten want mijn lichaam laat het nu zeer duidelijk merken als ik de verkeerde keuzes voor mezelf maak. Zaken als tarwe, vlees, zware vetten en dergelijke producten brengen mij nu volledig uit balans. Als ik er tegen beter weten in toch van probeer te genieten raak ik depressief, moe, geïrriteerd en bovenal ongemotiveerd om mijn droom te leven en hieraan te werken. Ook schiet ik in oude angsten die ik normaal gesproken nooit meer zo heftig ervaar. Rationeel weet ik exact wat mijn innerlijke natuur wil. Als ik daar niet naar luister raak ik uit contact en ga ik me alleen maar slechter voelen.

Deze innerlijke connectie kun je verbeteren door je hart te volgen en dus het juiste voor jezelf doen. Maar ook de natuur opzoeken versterkt deze innerlijke connectie. In het bos is het makkelijker om stilte te ervaren. Er zijn weinig tot geen prikkels die ons afleiden. Dit helpt dan weer om vanuit die stilte te blijven doen wat het beste is voor ons zelf. Om in een maatschappij met vele verleidingen je mannetje te staan is niet makkelijk maar de beloningen zijn groot. Oog houden op je doel en dat doen waar je je gelukkig bij voelt is daarbij essentieel.

www.natuur-dietist.nl

www.rootsinnature.nl