Anne

Ons hongerige brein

Anne

We leven in een consumptiemaatschappij. Onze samenleving is erop gebrand om steeds maar nieuwe verbruiksartikelen of andere goederen aan te schaffen. Shoppen is een hobby geworden en je kunt makkelijk de hele avond internet afstruinen naar nieuwe hebbedingetjes. Ons brein is hongerig geworden naar Nieuw. Nieuwe kleding, nieuwe mobieltjes, nieuwe computers, nieuwe vegan-super-gezonde-notenrepen, nieuwe frutsels. Alles nieuw.

Eind januari betrapte ik mezelf erop dat ik behoefte had om nieuwe dingen te kopen. Het was een soort verlangen, waardoor ik ’s avonds internet afzocht en vrijdagmiddag door de stad rondzwierf terwijl ik op zoektocht was naar iets leuks. Met als enige doel: iets nieuws kopen. Het maakte niet uit wat het was, als het maar nieuw was en geld koste.

Omdat ik enigszins schrok van dat gevoel, gaf ik mezelf een doel voor februari. Die hele maand zou ik niks uitgeven. Om het concreter te maken: geen kleding, geen boeken/schriften/pennen, geen voedsel, geen onzin, geen elektronica, geen gadgets, niks nada noppes. ‘Geen voedsel’ klinkt misschien een beetje schrikwekkend, maar aangezien ik nog thuis woon, hoef ik in principe geen geld uit te geven aan eten. Koekjes, broodjes en chocola van de Albert Heijn die ik in de pauze van school soms koop, moesten helaas wel geschrapt worden.

De eerste week van februari vond ik het echt lastig om niks te kopen. Het gevoel van iets willen hebben was er nog steeds. Ik zat op internet te kijken naar een veel te duur paar schoenen of naar een viool of naar een nieuwe lens voor m’n camera. Ja, je kunt veel verschillende dingen op internet aanschaffen. Ik kocht weliswaar niks, maar ik had nog steeds de drang om iets te kopen.

Terwijl februari voorbij kroop, verdween die drang. Oké, heel eerlijk, misschien niet helemaal. Maar ik werd me er wel van bewust dat je niet alles maar moet willen hebben. Het is heerlijk om juist eens níks te willen hebben. Ik hield me niet meer bezig met dingen willen. In plaats van te zoeken naar een viool op internet, leerde ik nieuwe liedjes spelen op onze piano. Ik zocht niet meer naar nieuwe schoenen, maar trok in plaats daarvan mijn oude stappers weer aan. Het voelde goed om eens blij te zijn met wat je hebt en niet met wat je wilt.

 

Momenteel zitten we al weer in de tweede week van maart en ben ik mijn ‘ik-ga-niks-kopen-goal’ van februari ongemerkt gepasseerd.  Hoogste tijd voor een kleine analyse:

Uitgaven februari:

€ 0,90 – broodje van de jumbo

€ 14,99 – automatische overboeking naar Spotify

————————————–

Totaal: € 15,89

 

Om eerlijk te zijn ben ik er best wel een beetje trots op. Oké, dat broodje had misschien niet gehoeven, maar ik was hongerig en m’n gesmeerde brood lag helaas nog op de keukentafel. Dus. Dat telt niet helemaal. In januari had ik behoorlijk wat geld uitgegeven, dus dit was een grote persoonlijke verbetering.

Ik vond het al met al heel succesvol, dus komende maand ga ik vrolijk verder met niks uitgeven. De grootste verandering die ik opmerkte, was het verdwijnende koop-verlangen. Je wordt weer tevreden met wat je hebt. Al die nieuwe spullen maken je uiteindelijk niet gelukkiger, dus dan kun je ze beter niet kopen. En niet te vergeten: het grote bijkomende voordeel is dat je meer geld spaart. Niet om daarna weer iets duurs te kopen natuurlijk, maar het is altijd handig als buffer.

Een maand is korter dan hij lijkt, echt waar. Ik zou je daarom graag willen uitdagen om in de rest van maart zo min mogelijk te kopen. Essentiële dingen zoals voedsel kun je natuurlijk niet zomaar schrappen, maar misschien zijn er wel een aantal dingen die je deze maand kunt laten staan?

3x tweedehands shoppen

Anne

Tweedehandskleding.

Misschien denk je nu aan kleine, muffe winkeltjes waar de kleding minstens zo muf ruikt.  Of misschien denk je aan de jurken van je oma. Of aan een afgrijselijk setje theekopjes. Wat je ook denkt, je denkt het fout. Tweedehands is meer dan alleen een muffe geur. Hieronder lees je waarom.

Uniek

Het is een grote prestatie als je in een tweedehandskledingwinkel twee dezelfde dingen tegen komt. Oké, de twee kopjes uit die afgrijselijke set theeservies zijn misschien hetzelfde, maar de rest is allemaal speciaal en uniek.

Het leuke aan tweedehands shoppen vind ik de uniekheid van de dingen. In de Primark hangen al snel tien dezelfde truien aan een rekje. Met als gevolg dat een groot deel van de mensheid er hetzelfde uitziet. Terwijl het juist leuk is om uniek te zijn. Als je tweedehands items scoort kun je je eigen kledingstijl vormen met kledingstukken die niemand anders heeft. Zo zie je er leuk én uniek uit.

 Goed voor de wereld

Als je iets koopt in een tweedehandswinkel ben je eigenlijk aan het recyclen. Je geeft het kledingstuk dat je koopt een tweede leven. Is dat geen mooie gedachte? De productie van kleding is vrij belastend voor de aarde. Op internet zijn veel schokkende artikelen te vinden die je haarfijn uitleggen welke schadelijke stoffen er precies ontstaan bij de productie van kleding. Mocht je interesse hebben, dit artikel van Greenpeace geeft een aantal redenen waarom we een ‘fashion revolution’ zouden moeten starten. Daarnaast stop je met het steunen van kinderarbeid en onderbetaling als je tweedehands koopt. Grote massabedrijven verdienen enorm veel geld, terwijl de makers van de kleding onder slechte omstandigheden moeten werken. Het is dus alleen maar goed als we kledingstukken opnieuw aantrekken en ze niet op de afvalbelt gooien.

Kwaliteit-prijs verhouding in balans

Tweedehandskleding is niet perse heel goedkoop. Zo heb ik eens tweedehands schoenen gekocht voor dertig euro. Bij de Primark zou je daar minstens 4 paar schoenen van kunnen kopen. Maar de kwaliteit van mijn tweedehands schoenen is fantastisch. Ze lopen lekker, slijten niet en ze zien er kwalitatief goed uit. De kwaliteit-prijs verhouding is prima in balans. Je kunt veel zeggen over de Primark, maar de kwaliteit van de producten is en blijft belabberd. Terwijl tweedehandskleding meestal een veel betere kwaliteit heeft.

Dus. Ik hoop dat ik je overtuigd heb dat tweedehandskleding meer is dan een muffe geur. Het is uniek, beter voor het milieu en het heeft een goede kwaliteit-prijs verhouding. Wil je zelf wat meer tweedehands kopen? Zo ja,  dan hier volgen wat tips om je op weg te helpen.

United Wardrobe

Tegenwoordig heb je bijna overal een app voor. Zo ook voor het kopen van tweedehandskleding. ‘United Wardrobe’ is een website/app waar je op een veilige manier kleding kunt kopen en verkopen. Mensen uit heel Nederland kunnen hun eigen kleding op de site zetten en hier kunnen anderen vervolgens op bieden. Ik heb zelf al een aantal dingen via United Wardrobe gekocht en het bevalt me uitstekend.

Letgo

Een andere leuke app is ‘Letgo’. Dit is een app waarin je snel, veilig en lokaal spulletjes kunt kopen en verkopen. Letgo is niet zozeer gericht op kleding, je kunt er van alles en nog wat verkopen. Het leuke aan Letgo vind ik dat het heel lokaal is. De app gebruikt je locatie en geeft vervolgens weer wat voor dingen er in je omgeving worden verkocht. Zo wordt er op dit moment drie straten van mij vandaan een stapel stoeptegels aangeboden.

Marktplaats

Waarschijnlijk kent iedereen hem wel: marktplaats. Op marktplaats wordt ontzettend veel aangeboden. Van puppy’s tot boormachines en dekbedden. Daarnaast vind je er ook vrij veel kleding advertenties. Meestal ook voor een relatief laag prijsje. Zeker een tip als je opzoek bent naar wat leuke tweedehands dingetjes.

Voor degene die zijn kleding liever niet via internet koopt: er zijn natuurlijk ook een boel tweedehandswinkels te vinden. In elke stad zitten er meestal wel een paar. Zo vind je in Groningen bijvoorbeeld Mamimini. Deze winkel heeft een boel tweedehands dingen, of je nou een bank, een jas of een hondenmand zoekt. Verder heb je er Recessie. Deze winkel verkoopt enkel kleding, maar is zeker de moeite waard om even naar toe te gaan.